اوسنه.این شعرکه هم اکنون درپیش رودارید شعری است بسیار معروف ودوست داشتنی که از چندین سال پیش نسل به نسل بین مردمان وگذشتگان این روستا رواج داشته است. این روستابا طبیعتی بکروآب وهوای کوهستانی مردمانی سالم و باشعوروبافرهنگ در دل خود پرورانده است. که گواه آن وجود چندین مکتب خانه وملاو منبری درزمان های گذشته است.
این شعرنمونه ای از همان فرهنگ غنی گذشتگان مامی باشد. یادمان نرفته مادران ما برای اینکه فرزندخودرابخوابانند بجای لالایی امثال این شعرهاکه مخصوص این روستااست استفاده وزمزمه میکردند.که بسیارپرمعنی می باشد:
آوسّنّه:
آوسّنّه بلّدُم صدوسی
مُنجّکِ زردُم دِگِزی
مُنجّکِ سروِچاه دایُم
چاه مورِه آوّکِه دا
آوّکِه وِدرخت دایُم
درخت مورِه بّرگّکِه دا
بّرگّکِه وِ گِدی دایُم
گِدی مورِه پِشملِکِ دا
پِشمِلکِ وِزِمِین دایُم
زِمِین مورِه گِندِمِ دا
گِندِمِ وِخُراس دایُم
خُراس مورِه آردّکِه دا
آردّکِه وِقِلِف دایُم
قِلِف مورِه خِمِیرِه دا
خِمِیرِه وِتُنور دایُم
تُنور مورِه کِلوچِ دا
کِلوچِ وِ دایُم
مورِه دُعایِ دا
دُعارِه وِخدا دایُم
خدامورِه شُفایِ دا.
ازاین شعر پی به معرفت و اعتقادات مردم این روستا به خداوندمتعال وائمه اطهار. موفقیت در
کاروکوشش ، ساده زیستن ، علم وفرهیختگی مردمان حال وگذشته دیاربیدبراکو خواهیم برد.
التماس دعا. آوسنه : داستانهای قدیمی
منجک زردم دگزی: زنبورکوچک زردمرانیش زد
منجک سروآو دایم:زنبور.راداخل چاه آب انداخت.
موره آوک دا:مرا آب داد
گدی:بچه گوسفند بز.
پشملک دا:به مدفوع گوسفند گویندکه تبدیل به کودحیوانی میشمود.
خراس: نوعی آسیاب دستی دوتکه سنگ دایره شکل حدود 50 سانت که وسط آنراسوراخ کرده روی همدیگر قرار میگرفت وبایک چوب بعنوان دسته گندم را داخل سوراخی که ازوسط سنگ بالایی بود ریخته می چرخاندن وتوسط این وسیله درقدیم آرد درست می کردند.
کلوچ: خمیری که داخل تنور روی آتش می انداختن تا نوعی سوخاری می شد ومی خوردند.
سرگذشت های کوتاه وخواندنی برگزیده ای از تاریخ وتمدن روستای بید (چهار شنبه سوری)
سرگذشت های کوچک وخواندنی برگزیده ای از تاریخ و تمدن روستای بید (قسمت 3)
,مورِه ,دا ,گوسفند ,روی ,سنگ , ,این روستا ,انداخت موره ,آب انداخت ,موره آوک
درباره این سایت